Facia tempo non me metia na auga, a verdade xa o necesitaba…
Onte fomos de novo a Ancoradoiro, a verdade e que e unha paisaxe incrible e cando o mar esta baixo parece ser que e un sitio realmente bo para surfear (ou aboiar no meu caso).
Onte, diversas prediccións decian que podiamos ter ata 3 metros de ola (non o cree nadie) asi que como entraba pegadiño a zona mais sainte pensamos que podiamos ter un bo pico.
A verdade e que o chegar sorprendeume a cantidade de xente que habia na auga, sobretodo pensando que eran as 4:30 da tarde dun xoves, pero ala fumos.
Podo decir que por fin colhin a minha primeira ola como tal, por agora co negadinho que son… o que fixen fun ir recto e xirar moi pouquinho cara a dereita, cousa que neste caso tal e como iba ca ola estaba bem… pero quedaba desencaminhado para o canal.
E que o que mais me chamou a antención (e o que mais aprendín tamén) foi a necesidade de usar o canal para regresar o pico. O canal que nos usamos e o que se ve na foto pegadinho as rochas, pero tranquilos, que o canal sacate o mar, non te estampa contra as rochas (a non ser que tenhas un mar de fondo, ou swell para os pro).
Era realmente divertido meterse no canal e sentarse na taboa, literal… sentarse e agardar a estar detrás da ola… 0 remada
Logo por suposto, habia que remar para sair do canal… tampouco nos interesaba chegar a noia (enfrente “case” de ancoradoiro pero pola outra parte da “ria”)
Por suposto que tocará regresar a Ancoradoiro, o sitio e realmente bonito e as sensancións moi moi boas.
